Friday, May 30, 2008

10.1 ရြာစတိတ္ရွိဳး

ေက်ာင္းပိတ္ရင္.. ရြာျပန္.. က်ဳရွင္ဆရာျပန္လုပ္ေပါ့..။ ဒုတိယႏွစ္ပိတ္လုိ႔ ရြာျပန္လာရတယ္..။ ဂစ္တာ တစ္လက္လဲ.. ရြာအျပန္လက္ေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ ပါလာခဲ့တယ္..။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ရပ္ကြက္ဘုရားပဲြက်င္းပတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆုံတယ္..။

ဂစ္တာတီးတတ္တဲ့.. ရြာသားသုံးေလးေယာက္ေပါင္းျပီး.. ရပ္ကြက္ဘုရားပဲြမွာ.. တီး၀ုိင္းထည္႔ဖုိ႔ စီစဥ္ၾကတယ္..။ ရြာမွာ.. အထက္တန္းေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရွိတယ္.။ ဦးစိန္ျမင့္လုိ႔ ေခၚတယ္..။ သူက.. ဂစ္တာ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္တီးတတ္တယ္..။ သူက တီး၀ုိင္းေခါင္းေဆာင္ေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္က.. ရစ္သမ္ေခါက္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ၀င္းႏုိင္ဦးက.. ေဘ့စ္လုိက္တယ္..။

ေဟာ္လုိ ဂစ္တာေတြမွာ..ပစ္ကပ္မုိက္ကေလးေတြ တပ္ျပီး တီးၾကတာပဲ..။ သီခ်င္းေတြ ၾကိဳတုိက္ၾကတယ္..။ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႔ တုိ႔မယုံဘူး.. သီခ်င္းကေန.. ခင္ေမာင္ထူးရဲ႔.. အမွန္တကယ္ျမတ္ႏုိးေနသူမို႔.. သူျပန္လည္ မတုံ႔ျပန္ေပမယ့္.. ဆုိတာအထိ သီခ်င္းစုံပဲ..။

ညမွာ.. ရပ္ကြက္ဘုရားမီးစက္ေမာင္းျပီး ပဲြခင္းကုိ.. မီးေပးထားတယ္..။ ဘုရားကုန္းမွာ.. ဇာတ္စင္ ေဆာက္ထားတယ္..။ ေပပါ အခြံေတြေအာက္ကခံျပီး အေပၚက.. လွ်ာထုိးပ်ဥ္သားေတြ.. တင္ထားတာပဲ..။ ဇာတ္ခုံတာ၀န္ခံက.. ကုိေအးသိန္းလုိ႔ ေခၚတယ္..။ သူလဲ.. ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ပဲ..။

ဇာတ္ခုံေပၚမွာ.. သူ႔အိမ္က..ရွိစုမဲ့စု သင္ျဖဴးဖ်ာ သုံးေလးငါးခ်ပ္ ခင္းထားရွာတယ္..။

ညရွစ္နာရီေလာက္မွာ.. တီး၀ုိင္းစတယ္..။ အေနာင့္ဇာက ေၾကျငာတယ္..။

"အခု ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ဖုိ႔ အလွည္႔က်သူကေတာ့.. ကုိလွျမိဳင္ျဖစ္ပါတယ္.. သီဆုိမယ့္သီခ်င္းကေတာ့.. ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႔ တုိ႔မယုံဘူး.. လုိ႔ အမည္ရပါတယ္.. "

ေအာက္က ေခါင္းေလာင္းေဘာင္းဘီ အျဖဴနဲ႔ အေပၚက.. စတစ္ေကာ္လာ အက်ၤ ီ အျဖဴ .. ၀မ္းဆက္နဲ႔.. လွျမိဳင္ ဇာတ္စင္ေပၚ တက္လာတယ္..။ ရႊီ.. ရႊီ.. ေျဖာင္း..ေျဖာင္း.. ရႊီ..ေျဖာင္း.. နဲ႔ ပရိတ္သတ္က အျပတ္အားေပးတယ္..။ ဇာတ္ခုံတာ၀န္ခံ ကုိေအးသိန္းကလဲ.. လက္ခုပ္တီးျပီး.. လွျမိဳင္ကုိ.. ၾကိဳဆုိတယ္..။

ဒါေပမယ့္.. လွျမိဳင္ ေျခၾကြလုိက္တုိင္း.. ေအာက္က သင္ျဖဴးက ကပ္ကပ္ပါလာတယ္..။ အဲဒါကုိ ေတြ႔တဲ့. ကုိေအးသိန္းက သူ႔သင္ျဖဴးေတြကုိ.. ထသိမ္းတယ္..။ ေအာက္က ပရိတ္သတ္ကလဲ.. ဘာျဖစ္တာလဲ ဆုိျပီး စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာေတာ့.. တီးလုံး စရေတာ့မွာလုိလုိ.. ရပ္ထားရမွာလုိလုိ ျဖစ္ေနတယ္..။

ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ..။ လွျမိဳင္.. က.. အျဖဴ၀မ္းဆက္နဲ႔ မုိက္ေနေပမယ့္.. စီးလာတဲ့ ..ဖိနပ္က.. ရူးဖိနပ္မဟုတ္ဘူး..။ သံခြါေတြနဲ႔.. ေဘာလုံးကန္ဖိနပ္ၾကီး.. စီးလာတာ..။ ေဘာကန္ဖိနပ္က သံခြါေတြေၾကာင့္ ကုိေအးသိန္း သင္ျဖဴးေတြ ျငိျပီး စုတ္ကုန္တယ္..။ ေနာက္မွ.. ပရိတ္သတ္က..အထာေပါက္ျပီး တေသာေသာရီၾကတယ္..။

လွျမိဳင္က.. စိတ္ဆုိးျပီး .. ဇာတ္ခုံေအာက္ဆင္းသြားတယ္..။

အေနာင္ ဇာက ခ်က္ျခင္းပဲ..
"တုိ႔မယုံဘူး သီခ်င္းကုိ သီဆုိမယ့္.. အဆုိေတာ္ ကုိလွျမိဳင္.. ခရီးလြန္ေနပါသျဖင့္.. ငယ္သူမုိ႔ သီခ်င္း သီဆုိမယ့္.. မုိးေက်ာ္.. အလွည္႔ျဖစ္ပါတယ္.. " လုိ႔.. ထ ေၾကျငာတယ္..။

ပရိတ္သတ္က.. တ၀ါး၀ါးနဲ႔ ျဖစ္ေနျပီ..။

မုိးေက်ာ္ တက္လာေတာ့မယ္ ထင္လုိ႔ ေမွ်ာ္ေနတုံး လွျမိဳင္က.. ဇာတ္ခုံေပၚ ျပန္တက္လာတယ္..။ ပရိတ္သတ္ကလဲ.. ဘာတုံးေပါ့..။ လွျမိဳင္က.. မုိက္ခြက္ကုိ.. လွမ္းယူလုိက္တယ္..။ ျပီးမွ..

" ငါ့ -ီး ခရီးလြန္ဗ်ာ.. ငါ့ -ီး ခရီးလြန္.. " လုိ႔ ေျပာျပီး ျပန္ဆင္းသြားတယ္..။

ပြဲခင္းတစ္ခုလုံး.. အူတက္မတတ္.. ရယ္လုိက္ၾကတာ..။

မုိးေက်ာ္စင္ေပၚတက္လာတာနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တီး၀ုိင္းအဖဲြ႔.. အင္ထရုိစတယ္..။ စုိးလြင္လြင္ရဲ႔ ငယ္သူမုိ႔ သီခ်င္း.. အင္ထရုိေလးက.. အရမ္းညက္တယ္..။ ညာလက္နဲ႔မုိက္ကုိ ကုိင္.. ဘယ္ေျခ ေရွ႔ထုတ္ျပီး မုိးေက်ာ္ စတုိင္တင္းေနတယ္..။

"စိတ္အလုိကုိ လုိက္ကာ.. ငယ္သူမုိ႔ မသိတတ္ခဲ့ပါ.." intro အဆုံးမွာ.. ျငိမ့္ေညာင္းတဲ့.. အသံေအးေအးေလးနဲ႔.. မုိးေက်ာ္ စ ဆုိတယ္..။

ရႊီ.. ေျဖာင္းေျဖာင္း.. ရႊီ ရႊီ..

ပရိတ္သတ္က တုန္႔ျပန္တယ္..။

" ဟုိး တစ္ခ်ိန္ျပန္လြမ္းစရာ .. ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ခ်စ္ရက္မ်ားစြာ.. တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အခ်စ္ဟာ... "

..... ...... ...... ........ ........ ......... .................... ........ ........... ....... ................

သီခ်င္းသံရပ္သြားတယ္.. ။ စင္ေပၚမွာ မုိက္ကိုင္ျပီး မုိးေက်ာ္.. ေခါင္းကုတ္ေနတယ္..။ သီခ်င္းေမ့သြားတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဂစ္တာသမားမ်ားကေတာ့.. ရပ္မျဖစ္ေတာ့.. ဆက္တီးေနရတာေပါ့..။

"ေဟ့ေကာင္.. မရေတာ့ဘူးမဟုတ္လား.. ဆင္း.. ဟားဟားဟား.. " နဲ႔ ပရိတ္သတ္ထဲက.. ခပ္ေနာက္ေနာက္ေကာင္ေတြက.. လွမ္းေအာ္ၾကတယ္..။ ပရိတ္သတ္ကလဲ.. တ၀ါး၀ါးနဲ႔ ရယ္ေနၾကျပီ..။

မုိက္ကေလးကုိ.. တုိင္ျပန္ခ်ိန္ျပီး.. မုိးေက်ာ္.. ဆင္းသြားတယ္..။ Announcer က.. ေနာက္တစ္ေယာက္ ေၾကျငာမယ္လုပ္ေနတုံး မုိးေက်ာ္ျပန္တက္လာတယ္..။

ပရိတ္သတ္အားလုံး ျငိမ္သြားတယ္..။ မုိးေက်ာ္လက္ထဲမွာ.. ငွက္ၾကီးေတာင္ ဓါးၾကီးနဲ႔ကုိး..။ ဓါးၾကီးကုိ.. လက္တစ္ဖက္ကကုိင္ရင္း.. မုိက္ခြက္ကုိ.. က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းယူလုိက္တယ္..။

ပရိတ္သတ္ထဲကုိ.. စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည္႔ရင္း.. "အခုနက.. ငါ့ကုိ စင္ေပၚက ဆင္းခုိင္းတာ ဘယ္မေအေပးလဲ... မုိက္ရင္ စင္ေပၚတက္ခဲ့.. မုိးေက်ာ္တဲ့ကြ.. ဘက္မေရြးဘူး.." ဆုိျပီး.. စိန္ေခၚေတာ့တာပဲ..။

"အခုနက စတာပါဗ်ိဳ႔.. ကုိမုိးေက်ာ္သီခ်င္းဆုိတာ..သိပ္ေကာင္းပါတယ္ဗ်ိဳ႔.. " နဲ႔ ေအာက္ကပရိတ္သတ္က.. ၀ုိင္းေအာ္ၾကတယ္..။

"ေအး.. အဲဒါဆုိလဲ.. ျပီးေရာ.. " ဆုိျပီး မုိက္ျပန္ခ်ိတ္ျပီး စင္ေပၚက ဆင္းသြားခဲ့တယ္..။


Thursday, May 29, 2008

10.2 မင္းသမီးကို ဖက္ဖို႔ရာ

ရြာမွာ.. ဆယ့္သုံးရပ္ကြက္ရွိတယ္..။ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ ရပ္ကြက္ဘုရားပဲဲြေတြမွာ.. တခ်ိဳ႔ရပ္ကြက္ဆုိ.. ညလုံးေပါက္.. ဇာတ္ကတယ္..။

တကယ့္.. ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္အျငိမ့္ေတြ ကတဲ့အတုိင္း ကၾကတာပဲ..။

ညဦးပုိင္းမွာ.. ရပ္ကြက္သူကေလးေတြရဲ႔ ယိမ္းထြက္တယ္..။ ျပီးေတာ့ စတိတ္ရွဳိး..။ ျပဇာတ္က ေနာက္ဆုံးပဲ..။

မင္းသမီးကေတာ့.. ျမိဳ႔တက္ငွားရတယ္..။ ပြဲမတုိင္မီ ႏွစ္ရက္အလုိမွာ မင္းသမီးက ရြာေရာက္တယ္..။ အဲဒီရက္ေတြမွာ.. ဇာတ္တုိက္ၾကရတယ္..။ ျပဇာတ္မင္းသား လူၾကမ္းအားလုံးက.. ရြာသားေတြခ်ည္းပဲ..။ ရြာသား ျပဇာတ္ဒါရုိက္တာက.. ဇာတ္ညႊန္းခ်ျပျပီး.. ရပ္ကြက္ထဲက.. အိမ္တအိမ္မွာ.. ဇာတ္တုိက္ၾကတာပဲ..။

မင္းသမီးကုိ..ဘယ္အိမ္မွာ ထားမလဲ ဆုိတဲ့.. ကိစၥကလဲ.. ရြာသားေတြၾကား.. အေတာ္ၾကီးတဲ့ ျပႆနာေပါ့..။ ဟုိလူကလဲ သူ႔အိမ္ေခၚထားခ်င္.. ဒီလူကလဲ..သူ႔အိမ္မွာ မင္းသမီးကုိ.. ေနေစခ်င္နဲ႔.. အေတာ့္ကုိ.. အျငင္းပြားေလ့ရွိတယ္..။

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့.. ရပ္ကြက္လူၾကီးအိမ္မွာ.. မင္းသမီး ေနရတယ္။

မင္းသမီး သိပ္သနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္..။ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားမ်ားရဲ႔ အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္က.. မင္းသမီးကုိ.. တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ဖက္ရဖုိ႔ပဲ..။ ပဲြညမွာ.. မင္းသမီးငုိတယ္..။ ျပဇာတ္ထဲက ငုိခန္းမွာ မဟုတ္ဘူး..။ ပိတ္ကားေနာက္မွာ..ငုိရရွာတာ..။

ျပဇာတ္ထဲမွာ.. မပါတဲ့ ကာလသားမ်ားကလည္း.. မင္းသမီးနဲ႔ တဲြခ်င္ၾကတယ္..။ ပဲြျဖစ္ေျမာက္ေရး ရန္ပုံေငြထဲမွာ အားလုံးက ထည္႔၀င္ၾကရာတာဆုိေတာ့.. အခြင့္အေရးကုိ တန္းတူယူခ်င္ၾကတယ္..။ ေနာက္ဆုံးေတာ့.. ေတးသရုပ္ေဖာ္ ဆုိျပီး .. မင္းသမီးနဲ႔ မတြဲရ တဲြရေအာင္ ၾကံၾကတယ္။

ဘလုိင္းၾကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။ ဟာသေျမာက္ေအာင္လဲ.. လုပ္ၾကတယ္..။ သူတုိ႔ လုိဘျပည္႔ေအာင္လဲ.. ဆင္ၾကံၾကံၾကတယ္။

ပဲြညမွာ.. ေမာင္ဂဠဳန္ရဲ႔ "ခ်စ္လုိ႔ " ဆုိတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ကုိကုိကာလသားမ်ား စင္ေပၚတက္လာၾကတယ္။ မင္းသမီးက.. သူတုိ႔အလယ္မွာေပါ့..။

"ဆံပင္ေတြကုိ.. ေလနဲ႔မႈတ္မယ္ .. ခ်စ္လုိ႔ ခ်စ္လုိ႔.. " ဆုိျပီး ကာလသား တစ္ေယာက္က.. မင္းသမီးဆံပင္ေလးကုိ.. ေလနဲ႔မႈတ္တယ္..။

ေနာက္တစ္ေယာက္က... ကပ္ေၾကး အၾကီးၾကီးနဲ႔.. " လက္သည္းေလး ကုိယ္ညွပ္ေပးမယ္.. ခ်စ္လုိ႔ ခ်စ္လုိ႔.. " ဆုိျပီး မင္းသမီးလက္ကေလး ကုိင္ျပီး.. လက္သည္းညွပ္သေယာင္.. လုပ္ျပတယ္..။

"ၾကင္နာစြာနဖူးေလး နမ္းမယ္.. ခ်စ္လုိ႔ ခ်စ္လုိ႔ " ဆုိတဲ့ စာသားအေရာက္မွာေတာ့.. မင္းသမီးခမ်ာ.. အေတာ္ေရွာင္လုိက္ရတယ္..။ ေအာက္က ပုရိတ္သတ္ကေတာ့.. ပဲြက်ေနတာေပါ့..။ သီခ်င္းဆုံးခန္းနီးမွာ.. မီးျပတ္သြားတယ္..။ ပုရိတ္သတ္ကေတာ့.. ရုိးရုိးထင္တာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္မင္းၾကီးသားမ်ားက.. ဆင္ၾကံၾကံျပီး မီးျဖတ္ပစ္လုိက္တာပဲ..။

ဇာတ္ခုံေပၚမွာ.. မီးေမွာင္တုံး မင္းသမီးကုိ..၀ုိင္းဖက္ၾကတယ္..။

မီးျပန္လာေတာ့.. မင္းသမီးက ဇာတ္ခုံေနာက္မွာ ငုိေနျပီ..။ မကေတာ့ဘူး..ျပန္မယ္ ဆုိျပီး လုပ္လုိ႔.. ရပ္ကြက္လူၾကီးမ်ားက.. ေတာင္းပန္ၾကတယ္။

ေနာက္ေတာ့.. မင္းသမီးလဲ.. သည္းခံရ တစ္ညေပါ့ ဆုိတဲ့.. အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ကဖုိ႔ သေဘာတူလုိက္တယ္။ (မင္းသမီး စိတ္ထဲ ဘယ္လုိရွိသလဲေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး.. ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလုိ ထင္တာပဲ..။ )

Wednesday, May 28, 2008

10.3 ပန္းတံတားျပဇာတ္

ျပဇာတ္.. စ ျပီ..။ ကားလိပ္က တေရြ႔ေရြ႔ ပြင့္သြားတယ္။ ဆလုိက္မီးေတြက.. ဇာတ္ခုံေပၚကုိ.. ၀ုိင္းထုိးၾကတယ္။ မင္းသားက ခပ္ေစာင္းေစာင္းကေလး.. ထုိင္ေနတယ္..။ ေဆြးေဆြးေငးေငးေလးေပါ့..။

"နန္းရယ္.. ကုိယ့္တုိ႔ ဒီဘ၀မွာ.. ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ႏုိင္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား.. လြမ္းတယ္ နန္းရယ္.. ကုိယ့္အသဲႏွလုံး အလြမ္းေျမကြက္ေပၚမွာ.. နန္းရဲ႔ အခ်စ္ပန္းေလးေတြ လာေရာက ္ထြန္ယက္ စုိက္ပ်ိဳးပါေတာ့ကြယ္.."

မင္းသားကေတာ့.. မလွဳပ္မယွက္ထုိင္ေနတာပဲ..။ ဒါရုိက္တာ က.. ေနာက္ခံ စကားေျပာေပးေနတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ..

"ကုိကုိ.." ဆုိျပီး မင္းသမီးက.. ဇာတ္ခုံေထာင့္ကေန ေျပးထြက္လာတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေျပးရင္းတန္းလန္း.. လက္ကားယား ေျခကားယားနဲ႔ ရပ္သြားတယ္..။ မင္းသားဆီမေရာက္ဘဲ.. ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ.. ရုပ္ေသ ရပ္ေနရတယ္..။

"ယေန႔ည ကြ်န္ေတာ္မ်ား.. ပန္းတံတား အခ်စ္ဇာတ္ၾကမ္းကားၾကီးမွာ.. ဖခင္နဲ႔ ခ်စ္သူအၾကား ဗ်ာမ်ားရတဲ့ နန္းေစာအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္မယ့္သူကေတာ့.. မင္းသမီးေခ်ာကေလး.. ၀ါ၀ါမုိးျဖစ္ပါတယ္.. " လုိ႔.. ေနာက္က.. ေၾကျငာတယ္..။

မင္းသားကလဲ.. ေခါင္းတခ်က္ ေစာင္းငဲ့ျပီး.. " နန္းးးးး " လုိ႔ ၀မ္းသာအားရ ေအာ္ျပီး ထုိင္ရာက ထဖုိ႔လုပ္တယ္..။ ဒါေပမယ့္.. သူလဲ.. ဇာက္ၾကီးေစာင္းျပီး..ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ရုပ္ေသၾကီး လုပ္ေနရတယ္..။

ေနာက္က.. စကားေျပာတဲ့လူက.. "တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏွလုံးသားကုိ စေတး.. အသက္ကုိေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့.. မ်ိဳးခ်စ္စစ္ဗုိလ္ေလး ခြန္ေနာင္ အျဖစ္.. ကျပအသုံးေတာ္ခံမွာေတာ့.. စုိးေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္.."

ျပီးမွ... "နန္းးးး" "ကုိကုိ" ဆုိျပီး.. ေျပးဖက္ၾကတယ္..။ မင္းသမီးအရုိးက်ိဳးမွာေတာင္ စုိးရတယ္..။ ဖက္ ခ်က္ကေတာ့..။

"ေဟး... ရႊီရြီ.. ေျဖာင္းေျဖာင္း.. ရႊီရႊီ.. မုိက္တယ္ကြာ.."

လက္ေခါက္ေတြမႈတ္.. လက္ခုပ္ေတြတီး.. ပုရိတ္သတ္က..အျပတ္အားေပးေနတုံး.. ကားလိပ္က.. တျဖည္းျဖည္း က်လာတယ္..။ ကားလိပ္အကြယ္မွာ.. မင္းသားက.. ဖက္ထားတာ မလြတ္လုိ႔ ဆုိျပီး မင္းသမီးခမ်ာ.. ဇာတ္ခုံေနာက္မွာ.. ငုိရရွာျပန္တယ္..။

ဒါေပမယ့္.. မင္းသမီးကလဲ.. သူ႔ခြင္၀င္ေတာ့.. လက္စားျပန္ေခ်တယ္..။ မင္းသားကုိ.. အထင္လဲြတဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းမွာ.. မင္းသမီးက.. လက္သံေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ မင္းသားပါးကုိ.. တီးထည္႔ လုိက္ေရာ..။ ပရိတ္သတ္အျမင္မွာေတာ့ .. သဘာ၀ သိပ္က်ေနတာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္.. မင္းသားလုပ္တဲ့.. စုိးေအာင္ပါးကေတာ့.. ၾကိမ္းသြားတယ္..။ အဲဒီဇာတ္၀င္ခန္းလဲ ျပီးေရာ..ကားလိပ္အကြယ္မွာ..

" သိမယ္.. သိမယ္.. ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့.. " လုိ႔ စုိးေအာင္ ၾကံဳး၀ါးတယ္..။

ေနာက္တစ္ခန္းမွာ.. မင္းသားမင္းသမီး ျပန္ေျပလည္သြားတယ္..။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ.. ႏွစ္ေယာက္သား သြားလည္ရတဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းေပါ့..။ စုိးေအာင္က.. မင္းသမီးခါးကုိ.. ဖက္ျပီး .. ႏွစ္ေယာက္သားျပဳံးရယ္ျပီး ထြက္လာ ၾကတယ္..။

သူငယ္ခ်င္းလုပ္တဲ့အိမ္ရွင္ငနဲ နဲ႔.. စကားထုိင္ေျပာၾကတယ္..။ ေတာက္ေလွ်ာက္ဖက္ထားတယ္..။ မင္းသမီးခမ်ာ.. ဇာတ္ကြက္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ ျပဳံးေနရေပမယ့္.. အေတာ္ေနရထုိင္ရ ခက္ေနဟန္ရွိတယ္..။

ျပန္ခါနီး စုိးေအာင္နဲ႔ မင္းသမီး ထုိင္ရာက ထ ျပီး အိမ္ရွင္ကုိ ႏႈတ္ဆက္တယ္..။

ျပန္လုိက္ပါအုံးမယ္.. လုိ႔ စုိးေအာင္က ေျပာျပီး မင္းသမီးကုိ ဖက္လ်က္.. ဇာတ္ခုံေထာင့္ကုိ.. ၀င္သြားတယ္..။ ပ၇ိတ္သတ္က.. တစ္ခန္းျပီးသြားျပီထင္ေနတုံး.. စုိးေအာင္က.. မင္းသမီးကုိ ဖက္လ်က္ျပန္ထြက္လာျပန္တယ္..။

အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္ေနတဲ့.. အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းနား ေရာက္မွ.. " ျပန္လုိက္ပါအုံးမယ္.. " လုိ႔.. ေျပာျပီး ဇာတ္ခုံေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ၀င္သြားၾကတယ္..။

ေတာ္ေနၾကာေတာ့.. ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္လ်က္ ျပန္ထြက္လာျပန္တယ္..။ ထုံးစံအတုိင္း.. "ျပန္လုိက္ပါအုံးမယ္.." လုပ္ျပန္တယ္..။

ေအာက္က ပရိတ္သတ္ကေတာ့.. ဟာသလုပ္တယ္ထင္ျပီး.. ရယ္ၾကတာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္.. စုိးေအာင္က.. တမင္သက္သက္လုပ္တာ..။ မူရင္းဇာတ္လမ္းအရဆုိ.. တစ္ခါႏႈတ္ဆက္ရင္ ရျပီ..။

အဲဒီအေၾကာင္းေတြကုိ.. အေသးစိတ္ကြ်န္ေတာ္သိေနရတဲ့.. အေၾကာင္းရွိပါတယ္...။ ကြ်န္ေတာ္ေလးတန္းႏွစ္မွာ.. မိဘမ်ားေနတဲ့.. အစုိးရပုိင္ေျမကေန.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဖယ္ေပးရပါတယ္..။ အဲဒါနဲ႔.. တျခားရပ္ကြက္မွာ.. တစ္လ ငါးဆယ္က်ပ္ေပးျပီး အိမ္ငွားေနၾကရတယ္..။

အခု.. ဇာတ္ကေနတဲ့ ရပ္ကြက္မွာ.. ေနၾကရတာပါ..။ မင္းသားလုပ္တဲ့.. ကုိစုိးေအာင္က. ကြ်န္ေတာ့္ထက္.. ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ၾကီးပါတယ္..။ အဲဒီတုံးက.. ကြ်န္ေတာ့္အသက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ဆုိေတာ့..သူက.. ဆယ့္ေျခာက္ဆယ့္ခုႏွစ္ ေလာက္ရွိျပီ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သိပ္ခင္ၾကတယ္..။ အသက္အရြယ္ မတူေပမယ့္.. အေတာ္တဲြၾကတယ္..။ သူက မင္းသားလုပ္တာဆုိေတာ့.. ဇာတ္တုိက္တဲ့ေနရာေရာ.. ဇာတ္ကတဲ့ေနရာပါမက်န္.. ကြ်န္ေတာ္က.. ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ပါေနတယ္..။

တကယ္ပဲြကတဲ့ညမွာ.. ကြ်န္ေတာ္က.. ဇာတ္ခုံေပၚ တက္ၾကည္႔တာကုိး..။ အဲဒါေၾကာင့္.. ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္.. သိေနတာပဲ..။

ပန္းတံတား.. ျပဇာတ္ၾကီးရဲ႔.. အမွတ္တရ ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခန္းအေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္..။

ဇာတ္လမ္းေက်ာရုိးက.. ေျပာခဲ့သလုိ.. ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ဇာတ္လမ္းေပါ့..။

လွျမင့္ဆုိတဲ့.. ရြာသားတစ္ေယာက္က.. ဘယ္ေနရာက ပါရ ပါရ.. ျပဇာတ္ထဲ ပါရ ျပီးေရာ.. ဆုိျပီး ဒါရုိက္တာကုိ အတင္းပူဆာတယ္..။ ဒါရုိက္တာကလဲ.. နားေအး ျပီးေရာဆုိျပီး.. ဗုိလ္ခြန္ေနာင္ရဲ႔ ေနာက္လုိက္ ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားအျဖစ္နဲ႔.. သူ႔ကုိ.. ဇာတ္ခြင္ထဲ ထည္႔ထားတယ္..။

လွျမင့္ကေတာ့..ပဲြကမယ့္ညမွာ.. ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ျပီး..သူ႔ဇာတ္၀င္ခန္း ေရာက္မယ့္အခ်ိန္ကုိ.. ေမွ်ာ္ေနတာေပါ့..။ သူ႔ဇာတ္၀င္ခန္းက.. ဂ်ပန္ေတြနဲ႔.. ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားေတြ.. ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ တုိက္ပဲြပဲ..။ ညတုိက္ပဲြ..။

ဗုိလ္ကေလး ခြန္ေနာင္နဲ႔.. တပ္သားေလးငါးေယာက္ ( လွျမင့္အပါအ၀င္ ) က.. ကားလိပ္အကြယ္မွာ.. အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနၾကတယ္..။ ေနာက္ခံပိတ္ကားက.. ေတာကားေတာင္ကား..။ ဆလုိက္မီးေတြ.. အားလုံးမွိတ္သြားတယ္..။ ဇာတ္ခုံတစ္ခုလုံး..ေမွာင္က်သြားတယ္..။

" ရႊီး...... ၀ုန္း.. ဒုန္း... ဒုိင္း.. ဒုိင္း.." ဆုိတဲ့.. ေဗာက္အုိးေဖာက္သံေတြ.. ေပၚထြက္လာတယ္..။

" တက္.. တက္.. ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကုိ.. မ်ိဳးျဖဳတ္.. ပစ္.. ပစ္.. " ဆုိတဲ့.. အသံေတြ.. ေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္..။

အေမွာင္ထဲမွာ.. တုိက္ပဲြ .. ဆက္ျဖစ္ေနတဲ့ ျပကြက္ ..ကုိ.. ပရိတ္သတ္က.. ၀ုိးတ၀ါး ျမင္ေနရတယ္..။

"ဟာ.. လွျမင့္.. တုိက္ပဲြက်သြားျပီ.. ဗုိလ္ေလးခြန္ေနာင္.. လွျမင့္ကုိ.. မေတြ႔ေတာ့ဘူး.. တုိက္ပဲြက်က်န္ခဲ့ျပီ.. " ဆုိတဲ့.. အသံ ထြက္လာတယ္..။

ေနာက္မၾကာဘူး.. တုိက္ပဲြျပီးသြားတယ္..။ ဆလုိက္မီးေတြ ျပန္မဖြင့္ခင္.. လွျမင့္ကုိ.. "မင္းေသသြားျပီ.. တုိက္ပဲြက်သြားျပီ.. မင္း လူလုံးျပလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ.. " ဆုိျပီး ဒါရုိက္တာက.. ဇာတ္ခုံေနာက္ဆဲြေခၚသြားတယ္..။ ခဲေလသမွ် သဲေရက် ရရွာတဲ့ လွျမင့္ကေတာ့.. သူ႔ကုိ.. ေပးေသတဲ့.. တပ္သားေအာင္စုိး၀င္းကုိ.. ပညာေပးဖုိ႔ ေခ်ာင္းေနတယ္..။

လွျမင့္ တုိက္ပဲြက်သြားတဲ့အေၾကာင္း မုိက္နားကပ္ျပီး ေမွာင္ၾကီးမဲမဲမွာ.. ေအာင္စုိး၀င္းက.. ေအာ္တာကုိး..။

တုိက္ပဲြဇာတ္၀င္ခန္း..ျပီးသြားတာနဲ႔.. ကားလိပ္ခ်တယ္။ ကားလိပ္ေနာက္က.. ေစာင့္ေနတဲ့.. လွျမင့္က.. ေအာင္စုိး၀င္းကုိ.. ၀င္လုံးတယ္..။ မင္းေၾကာင့္.. ငါအေစာၾကီးေသရတာဆုိျပီး.. ထုိးၾကၾကိတ္ၾကနဲ႔.. လုိက္ကာေနာက္မွာ.. ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္..။ ဒါရုိက္တာနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြက.. ရန္ပဲြကုိ ဖ်န္ေျဖဖုိ႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္..။ ကားလိပ္ၾကီးက.. ဟုိဖက္လွဳပ္လုိက္ ဒီဖက္ေရြ႔လုိက္နဲ႔.. ျဖစ္ေနတယ္..။ ေအာက္ကပရိတ္သတ္က.. ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲ ဆုိတဲ့.. စိတ္နဲ႔..ကားလိပ္ၾကီးကုိ.. ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။

ေနာက္ဆုံး.. ကားလိပ္အတင္အခ်လုပ္တဲ့ ဆရာက..သူ႔ကားလိပ္ စုတ္ျပဲမွာ စုိးတာနဲ႔.. ကားလိပ္ၾကီးကုိ ဆြဲတင္လုိက္တယ္..။

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ.. လွျမင့္နဲ႔ ေအာင္စုိး၀င္းတုိ႔ရဲ႔ ရန္ပဲြကုိ.. ပရိတ္သတ္.. လုိက္ဖ္ၾကည္႔ခြင့္ရသြားတယ္..။ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြပါ.. စင္ေပၚတက္လာျပီး.. ဖ်န္ေျဖမွ.. ပဲြျပီးသြားတယ္..။

ကဲ.. သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္အေၾကာင္းေတာ့.. ဒီေလာက္နဲ႔.. ခနရပ္ထားမယ္..။

Tuesday, May 27, 2008

10.4 က်ဴရွင္ဆရာေလး ကြ်န္ေတာ္

က်ဳရွင္ဆရာေလး ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ ကုိ ေျပာအုံးမွပဲ..။

တကၠသီလာ ျမကြ်န္းသာက.. အရူးမလက္ထဲက.. ထီးလုိ.. ဖြင့္လုိက္ပိတ္လုိက္နဲ႔ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးလဲ.. ရြာျပန္လုိက္.. တကၠသုိလ္တက္လုိက္နဲ႔.. အဲဒီႏွစ္ပုိင္းေတြမွာ.. အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ့တယ္..။

ရြာျပန္က်ဳရွင္ျပ.. တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ခါနီး တပည္႔ေတြ စုေပါင္းကန္ေတာ့တဲ့..ပုိက္ဆံေလး စုျပီး.. ေက်ာင္းသြားတက္လုိက္ေပါ့..။

က်ဳရွင္က.. ဆယ္တန္း.. ဓါတုေဗဒ ..သင္တာပဲ..။ က်ဳရွင္ဆရာေလးက.. ရုပ္ကေလးကေခ်ာ အေျပာကေလးေကာင္း ဆုိေတာ့.. သိပ္ေအာင္ျမင္တာေပါ့.. ( အဟတ္ဟတ္.. )

က်ဳရွင္ေက်ာင္းကေတာ့.. ရြာဘုရားကုန္းေပၚေပါ့..။ ဘုရားတန္ေဆာင္းတစ္ခုမွာ.. ဘလက္ဘုတ္ ေထာင္ျပီး သင္တာပဲ..။ ေနရာထုိင္ခင္းက.. သိပ္ေကာင္းတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. တပည္႔ေက်ာ္ေတြ ေပါက္ကရလုပ္တာေလးေတြေတာ့ ဘုရားလူၾကီးနဲ႔ ရွင္းရေလ့ရွိတယ္..။

စာသင္တဲ့.. တန္ေဆာင္းထဲက.. ဆင္းတုေတာ္ကုိ..ပါးကြက္ကြက္ေပးထားလုိ႔.. ဘုရားလူၾကီးကုိ.. မနည္းေတာင္းပန္ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲဒီဘုရားလူၾကီးနာမည္က.. ဦးျမေအာင္လုိ႔ေခၚတယ္..။

သူ႔မွာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္..။ ဖုိးပါလုိ႔ေခၚတယ္..။ ရြာမွာမေနဘူး..။ ဖုိးပါက.. မႏၱေလးမွာ..ေနတယ္..။ ဦးျမေအာင္က.. သူ႔သားဆီေရးတဲ့စာကုိ.. ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က.. ေကာက္ရလာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္စာသင္ေနတုံး ေက်ာင္းသားေတြ.. ၾကိတ္ၾကိတ္ၾကိတ္ၾကိတ္နဲ႔.. ရယ္ေနၾကလုိ႔.. စာသင္တာရပ္ျပီး.. ေမးၾကည္႔ေတာ့.. ေကာက္ရလာတဲ့.. စာကုိ.. ကြ်န္ေတာ့္ေပးဖတ္တယ္..။ သူတုိ႔ရယ္တာလဲ.. မလြန္ဘူး..။

ဦးျမေအာင္က.. သူ႔သားကုိေပးတဲ့စာ အစမွာ..

သုိ႔..

သား ဖုိးပါ..

အေဖရုိေသစြာ စာေရးလုိက္ပါတယ္..

.. ဆုိတာနဲ႔.. အစခ်ီထားတာကုိး..။

ဦးျမေအာင္ရယ္.. ျမသီက ရွင့္သားဦးသြားျပီလုိ႔ ေျပာခံထိတဲ့.. ဦးထြန္းရီရယ္.. မုိက္စိန္ေက်ာ္တုိ႔သုံးေယာက္က.. ရြာဘုရားၾကီးရဲ႔ ေဂါပကေတြေပါ့..။ တစ္ႏွစ္မွာဆယ့္ႏွစ္လေလာက္.. အလွဴခံၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္က က်ဳရွင္သင္တယ္..။ သူတုိ႔က.. အသံခ်ဲ႔စက္နဲ႔.. အလွဴခံတရားေတြ ေအာ္တယ္..။ ၾကာေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ေတာင္.. သူတုိ႔ေဟာတဲ့.. တရားတခ်ိဳ႔ အလြတ္ရသြားတယ္..။

ေမာင္ကာက နဲ႔ မယ္ကာက.. ဆုိတဲ့ တရားကုိ.. ဦျမေအာင္က.. အခုလုိ ေအာ္ေလ့ရွိတယ္..။

" အေမ.... သား.. မိန္း မ မလုိ ... ခ်င္ေသးပါဘူး.. အေမရဲ႔.."

အဲဒီလုိ.. ေမာင္ကာက ကေျပာလုိက္တဲ့ အခါမွာ..

" ငါ့သား... သီးခ်ိန္တန္သီး ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ရတယ္ကြဲ႔.. ငါ့သားရဲ႔.. မိဘ၀တ္တရားမွာ တပါးအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့.. ထိမ္းျမားျခင္း ဆုိတဲ့ ၀တၱရားကုိ.. အေမတုိ႔ ေက်ပါရေစကဲြ႔.. "

ေမာင္ကာကရဲ႔ ေမြးသမိခင္က.. အဲဒီလုိ ေျပာတယ္ဆုိရင္ပဲ.. ေမာင္ကာက ေလးက..

" အေမ.. ေရႊရုပ္ကေလးနဲ႔တူတဲ့.. မိန္းမကုိ ရရင္ျဖင့္ .... ယူ.. မယ္.. "

.. သံေနသံထားနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေလသံအတုိင္း.. ေအာ္တာပဲ..။ ေန႔တုိင္း ဒါပဲ ေအာ္ေနေလေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တင္မက.. က်ဳရွင္ေက်ာင္းသားေတြပါ.. အလြတ္ရကုန္တယ္..။

တခ်ိဳ႔ ခပ္ေနာက္ေနာက္ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔က.. ကြ်န္ေတာ့္ေတြ႔တာနဲ႔..

" ဆရာ.. သား.. မိန္းမ.. မလုိခ်င္ေသးဘူး ဆရာရဲ႔.."

" အေပ်ာ္ၾကံမယ့္.. မိန္းမကုိ ေတြ႔ရင္ျဖင့္.. ယူမယ္.. " လုိ႔ .. စေလ့ရွိတယ္..။

" ငါ့ တပည္႔.. ဆရာလည္း မင္းလုိ ဘဲ.. " လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေနာက္ေလ့ရွိတယ္..။

တစ္ရက္ကြ်န္ေတာ္စာသင္ေနတုံး.. ေဂါပကလူၾကီးေတြ.. အလွဴခံေငြစာရင္းရွင္းတမ္း လုပ္တယ္..။ အသံခ်ဲ႔စက္ၾကီးနဲ႔.. တစ္ရြာလုံးၾကားေအာင္ ေအာ္တာပဲ..။

ဘုရားၾကီးအတြက္.. ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္အထိ.. အလွဴေကာက္ခံရရွိေငြက.. ဘယ္ေလာက္.. ဘုရားၾကီး ေက်ာက္ျပားခင္း.. မွန္စီေရႊခ်တာက.. ဘယ္ေလာက္.. ။ အသံခ်ဲ႔စက္ ငွားခက.. ဘယ္ေလာက္..။ စာရင္းပိတ္ေသာ္.. ေၾကြးအစိတ္တင္ေနတယ္.. လုိ႔.. ဦးစိန္ေက်ာ္က.. အသံကုန္ဟစ္တယ္..။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ.. ရယ္လုိက္ရတာ..။ ဘုရားၾကီးမွာ ေနရင္းထုိင္ရင္း.. အေၾကြးတင္ေနသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာကုိး..။ ဘုရားကုန္းေဘးမွာ.. ဦးေရႊတုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္..။

သူတုိ႔က.. လင္ကုိမယား ႏွစ္ေယာက္တည္းေနၾကတယ္..။ ဦးစိန္ေက်ာ္မုိက္နဲ႔ ေအာ္တဲ့.. ဘုရားၾကီးေၾကြးအစိတ္တင္ေနတယ္ဆုိတာၾကားေတာ့.. ဦးေရႊက..သူ႔မိန္းမကုိ..

" မိန္းမေရ.. တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က.. စားစားေသာက္ေသာက္နဲ႔.. ေၾကြးငါးဆယ္တင္တာ.. ဘာဟုတ္ေသးလဲ.. ဘုရားၾကီးမွာေတာ့.. မစားမေသာက္နဲ႔ တစ္ပါးတည္း.. ေၾကြးအစိတ္တင္ေနသတဲ့.. တုိ႔ထက္ ေတာင္ဆုိးေသး.. " လုိ႔ ေျပာတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား က်ဳရွင္ဆရာေပါက္စ..။ တပည္႔ေတြက.. ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြ ဆုိေတာ့.. အသက္က ကြာလွ သုံးႏွစ္ေပါ့..။ ဆရာတပည္႔ ဆက္ဆံေရးထက္.. သူငယ္ခ်င္း ခင္မင္မႈမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ေနျဖစ္တယ္..။

က်ဳရွင္အားတဲ့အခ်ိန္.. တခါတရံ ျမစ္ထဲသြားေရသြားခ်ိဳးေလ့ရွိတယ္..။ ဆရာတပည္႔ တအုံတမၾကီးေပါ့..။ ေက်ာင္းသူေတြေတာ့.. ဘယ္ပါမလဲ..။

ရြာျမစ္ဆိပ္က.. အရမ္းသာယာလွပတယ္။ မီတာသုံးေလးရာေလာက္ရွိတဲ့.. သဲေသာင္ျပင္ၾကီးရွိတယ္..။ ညေန ညေနဆုိရင္ အရမ္းစည္တယ္..။ ကုမၼာရီ သမီးပ်ိဳေလးေတြ ေရခပ္ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့.. ဟုိေငး ဒီေငး ဟုိငမ္း ဒီငမ္းရင္း ေသာင္ျပင္မွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္။

ညေနေစာင္းလုိ႔ ျပန္ခါနီးရင္ ျမစ္ထဲေရဆင္းခ်ိဳးၾကတယ္။ တစ္ရက္ ဆရာတပည္႔တေတြ ေရလဲလုံခ်ည္ တစ္ထည္ထဲနဲ႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ၾကံၾကတယ္။ ရွိတဲ့ ေရလဲပုဆိုးေလး၀တ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ပထမဦးဆုံး ေရထဲဆင္းတယ္။ ေရနက္ပုိင္း ခါးျမဳပ္ေလာက္တဲ့ ေနရာေရာက္မွ အဲဒီပုဆုိးခြ်တ္ျပီး ကမ္းေပၚျပန္ပစ္ေပးလုိက္တယ္..။

ကြ်န္ေတာ္ျပန္ပစ္ေပးလုိက္တဲ့ ေရလပုဆုိးကုိ ၀တ္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲဆင္း...။ အဲဒီလူက ေရနက္ပုိင္းေရာက္တာနဲ႔ ပုဆုိးခြ်တ္ျပန္ပစ္ ..။ အဲဒီလုိလုုပ္ရင္းနဲ႔.. တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေရထဲဆင္း ကဲေနၾကတယ္။

တပည္႔တစ္ေယာက္က..

" ဆရာ ဆရာ.. ေရထဲမွာ ထဆင္ထူး ေရးတတ္လား.." လုိ႔ ေမးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က မေရးတတ္ဘူး လုိ႔ ျပန္ေျဖေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ေရးတတ္တယ္.. ေရးျပရမလား ဆုိျပီး.. ေပါက္တတ္ကရလုပ္ျပတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ ရယ္လုိက္၇တာ..။ ကဲၾကည္႔ၾက.. ေရထဲမွာ ထဆင္ထူး ဒီလုိေရးရတယ္ဆုိျပီး သူ႔ဖင္ ကြက္ကြက္ကေလးကုိ.. ေရေပၚမွာေပၚေအာင္ ကုန္းျပေတာ့တာပဲ..။

အခုေတာ့ ေရထဲထဆင္ထူး ေ၇းျပတဲ့ တပည္႔က ရြာမွာ က်ဳရွင္ဆ၇ာ ျပန္လုပ္ေနတယ္။ သူ႔နာမည္က ေအးေအးမင္းလုိ႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီေကာင္က သိပ္ခင္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ အျမဲတမ္းျပဳံးေနတာပဲ။ လူခ်စ္လူခင္သိပ္ေပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရခ်ိဳးေနတုံး သန္းထြန္း ဆုိတဲ့ တပည္႔က ေအးေအးမင္းနဲ႔ အေလာင္းအစားလုပ္တယ္။

ေအးေအးမင္းကုိ.. မင္းေရထဲမွာ..သုံးမိနစ္ေလာက္ ငုပ္ေနႏုိင္မလားလုိ႔ သန္းထြန္းက ေမးတယ္။ ငုပ္ႏုိင္တာေပါ့ လုိ႔ ေအးေအးမင္းက ေျပာေတာ့.. သုံးမိနစ္ေစ့လုိ႔ ေရေပၚျပန္ေပၚလာလာျခင္း.. ငါ့နာမည္ကုိ.. အက်ယ္ၾကီး မင္းမေအာ္ႏုိင္ေစရဘူး လုိ႔ သန္းထြန္းက ေျပာေတာ့.. ဒါေလးမ်ား ဘာခက္တာမွတ္လုိ႔ ဆုိျပီး ေလာင္းၾကတာပဲ။

ေလာင္းေၾကးက လက္ဘရည္တစ္ခြက္ေၾကး..။

ေအးေအးမင္း ေရထဲ စငုပ္သြားတယ္။ တစ္မိနစ္ ႏွစ္မိနစ္.. ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့..။ သုံးမိနစ္ေစ့ခါနီးမွာ.. သန္းထြန္းက..

"ေဟ့.. ေအးေအးမင္း... မင္းအေဖ နာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲကြ.. " လုိ႔ ေမးတယ္။ ေရထဲငုပ္ေနတဲ့ ေအးေအးမင္းကေတာ့ ဘယ္ၾကားမလဲ..။

အဲဒါကုိ မသိတဲ့ ေအးေအးမင္းက.. သုံးမိနစ္ေစ့ေလာက္တာနဲ႔.. ေရေပၚဘြားကနဲ ေခါင္းေဖာ္ျပီး..

" သန္းထြန္း " လုိ႔ အသားကုန္ေအာ္ေတာ့တာပဲ..။

သူ႔ကုိ သက္သက္မဲ့ သန္းထြန္းက ႏွိပ္ကြပ္တယ္ဆုိတာကုိ ေနာက္ေတာ့ ေအးေအးမင္း သိသြားတယ္..။ ေရခ်ိဳးျပီးေတာ့လဲ.. ေရဆင္းခ်ိဳးတုံးကလုိ.. ေရလဲပုဆုိး ခြ်တ္လုိက္ပစ္လုိက္နဲ႔.. တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္.. တက္ၾကတယ္။ သန္းထြန္းက.. ေနာက္ဆုံးမွ တက္ရတယ္။ သူ႔ေရွ႔က ေအးေအးမင္းတက္တယ္။ ေရလဲပုဆုိးခြ်တ္ျပီး သန္းထြန္းကုိ ပစ္ေပးရမွာကုိ ေအးေအးမင္းက မေပးေတာ့ဘဲ.. အေဖေခၚ ခုိင္းတယ္။

အေဖမေခၚရင္.. ေရလဲပုဆုိးမေပးဘူးလုိ႔ အက်ပ္ကုိင္တယ္..။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ သန္းထြန္းက ေပကပ္ကပ္လုပ္ေနေသးတယ္..။ ေနာက္ေတာ့.. ေရစိမ္ပြျဖစ္မယ့္ဒဏ္ မခံႏုိင္တာနဲ႔ အေဖေခၚလုိက္ရတယ္..။

Thursday, May 15, 2008

9.1 အေဆာင္ထမင္းဟင္း

အေဆာင္ထမင္းဟင္းအေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္..။

ထမင္းကုိ မုိးျဗဲဒယ္ၾကီးေတြနဲ႔ ခ်က္တယ္..။ အေပၚက ဂုန္နီအိတ္စုတ္ၾကီးနဲ႔ အုပ္ျပီး ႏွပ္တယ္။ ထမင္းထဲ ေရာပါလာတဲ့ ဂုန္နီအိတ္စကုိ အမဲသားမွ်င္ ထင္ျပီး ၀ါးဖူးေသးတယ္။

ထမင္းစားခန္းမွာ ခင္ရာခင္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုထုိင္ျပီး စားေလ့ရွိတယ္။ အေၾကာ္အေလွာ္ အေျခာက္အျခမ္းေလးေတြ ဖလွယ္စားရင္းေပါ့..။ ေက်ာင္းအသစ္ ဆုိေတာ့ ထမင္းခ်က္တဲ့၀န္ထမ္းေတြကလဲ အသစ္ေတြပဲ။ သိပ္မကြ်မ္းက်င္ေသးေတာ့ ေပ်ာ့တူးမနပ္ျဖစ္တာေတြ မၾကာခန ၾကဳံရတယ္။

ဟင္းဆုိရင္လဲ ၾကိဳခ်က္ထားတာပဲ။ ဥပမာ ငါးဟင္းဆုိရင္ ငါးကုိ အရင္ေၾကာ္ထားတယ္။ ဟင္းအႏွစ္ကုိ သီးသန္႔ခ်က္တယ္။ စားခါနီးမွ ငါးေၾကာ္တစ္တုံးကုိ ဟင္းအႏွစ္ထဲ ထည္႔ေပးလုိက္တာပဲ။

တစ္ခါတုံးက ေၾကာ္သိမ္းထားတဲ့ ငါးေၾကာ္ ဒိတ္လြန္ျပီး ေလာက္(ေကာင္) ပါလာတယ္။ အဲဒီ ေလာက္ ပါတဲ့ ဟင္းခြက္က ကံဆုိးျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၀ုိင္းလာက်တယ္။

ထမင္းစားတာ ရပ္ျပီး ေက်ာင္းသားအားလုံး ေလာက္ပါတဲ့ဟင္းခြက္ကုိင္ကာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆီ ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ထမင္းစားေဆာင္နဲ႔ ပါေမာကၡအိမ္က အေတာ္ေ၀းတယ္။ လမ္းမွာ ေလာက္ က ဟင္းခြက္နခမ္းေပၚ တက္လာလုိ႔ ျပန္တြန္းခ်ရေသးတယ္။

ပါေမာကၡအိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဆာင္မႈးပါ အဆင္သင့္ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ပစၥည္းသက္ေသ လူသက္ေသ အစုံအလင္ပဲ ။ ပဲြၾကီးပဲြေကာင္းေပါ့။ ဟင္းခြက္ထဲ ေလာက္ပါလာတဲ့အေၾကာင္း ပါေမာကၡခ်ဳပ္ကုိ ေျပာေနခ်ိန္မွာ အေဆာင္မႈးခမ်ာ မ်က္ႏွာၾကီးကုိ မဲလုိ႔။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ကေတာ့ အေဆာင္မႈးကုိပါ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္တင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေရွ႔မွာ မုိ႔လုိ႔လားေတာ့ မသိဘူး။

တစ္လက္စထဲ အေဆာင္ေရမလာတာ.. အိမ္သာေတြ ပိတ္ေနတာ.. တီဗီြမရွိတာ.. စတဲ့ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကုိ ၀ုိင္းေျပာၾကတယ္။

အားလုံးစိတ္ခ်မ္းသာေစရမယ္ ဆုိတဲ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရဲ႔ ကတိနဲ႔ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။

Wednesday, May 14, 2008

9.2 အေဆာင္မွဴး ကိုကိုခ်စ္

အေဆာင္မႈးခမ်ာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆုိးေပတဲ့ဒဏ္ အေတာ္ခံရတယ္...။

သူစီးတဲ့ E2000 ကားကုိ ညမွာ ဂီယာျဖဳတ္ ၀ုိင္းတြန္းျပီး ေတာထဲ သြားထားၾကတယ္။ ေက်ာင္းက ဧက ခုႏွစ္ရာေတာင္ က်ယ္တယ္..။ တကယ့္ေတာၾကီးထဲမွာပဲ..။

ညဦးပုိင္း အေဆာင္မႈးက ပုတီးစိတ္ဘုရားရွိခုိးတယ္..။ အစိေႏၱယ်.. အပၸေမယ်.. အစိေႏၱယ် အပၸေမယ်.. လုိ႔ ရြတ္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ က သူ႔တံခါးေပါက္နားက ေနျပီး.. " အစိမ္းေတြရ.. အ၀ါေတြရ..အျပာေတြရ " နဲ႔ ေအာ္ျပီး ေျပးၾကတယ္..။

ပ်င္းပ်င္းရွိရင္.. မိန္းဘရိတ္ကာ ၾကီး ခ်ျပီး အေဆာင္မႈးကုိ ကေလာ္တုတ္ၾကတယ္..။ အေဆာင္မႈးကေတာ့ ရုိးရုိးသားသား မီးပ်က္တယ္ ထင္တာပဲ..။ ဒါေပမယ့္သူလဲ နင္ပဲငဆ ကေလာ္တုတ္ခံရေတာ့ သည္းမခံႏုိင္ဘူး..။

ျပန္ကေလာ္တုတ္တာပဲ။ " မီးပ်က္တာ.. ငါနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲကြ.. မေအေပးေတြ.. မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမ သားေတြ .. ႏြားေတြ.. " နဲ႔ သူကလဲ ၾကမ္းတယ္။ သူ ဆဲျပီးတာနဲ႔.. ေက်ာင္းသားေတြကလဲ အားက်မခံ.. " ေဟ့.. အေဆာင္မႈး.. ခင္ဗ်ားသာ ႏြားၾကီး " နဲ႔ ျပန္ေအာ္ၾကတယ္..။

သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္ေပါ့ဗ်ာ..

အမ်ိဳးသမီးေဆာင္က အမ်ိဳးသားေဆာင္နဲ႔ အေတာ္လွမ္းတယ္..။ ညပုိင္း အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ေရွ႔ ဂစ္တာသြားတီးဖုိ႔ ဆုိတာ.. အေတာ္အားထုတ္ရတယ္။ နည္းနည္းအေမွ်ာ္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ သြားၾကတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငေျပာင္အဖဲြ႔ကေတာ့ အေဆာင္မႈးေနတဲ့ အခန္းနား သြားျပီး ဂစ္တာတီးၾကတယ္..။

အေဆာင္မႈးနာမည္မွာ ခ်စ္ ဆုိတာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ကြယ္ရာမွာ ကုိကုိခ်စ္လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ဂစ္တာတီးျပီး ဆုိတဲ့သီခ်င္းက ဖုိးခ်ိဳရဲ႔ အေဆာင္သရဲ..။

"အမ္အုိင္တီ (MIT) နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ပုံျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ၾကားဖူးတယ္.. "

" ပုံျပင္ထဲက ဇာတ္လုိက္ၾကီး.. ကုိကုိခ်စ္လုိ႔ မေျပာပါနဲ႔... "

... ..... .... "အခု ေတာ့.. ေရွာ သြားျပီ.. အခုေတာ့ ေရွာသြား ျပီ.. " နဲ႔ ၀ုိင္းေအာ္ၾကတယ္။ ျပီး.. ထြက္ေျပးၾကတယ္။

အေဆာင္ေၾကးက တစ္လ ေလးရာက်ပ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ refund ျပန္ေပးေလ့ရွိတယ္။ တစ္လ ေလးရာေတာင္ မကုန္တဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ အိမ္ျပန္ခါနီး refund ေမွ်ာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္က ထိပ္ဆုံးကပါတယ္။

တစ္ရက္ အေဆာင္မႈးအခန္းေရွ႔က ႏုိ႔တစ္ဘုတ္ မွာ.. "ယေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီ မန္ကညိ ျပန္ေပးမည္.. ပုံ အေဆာင္မႈး " လုိ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေနာက္ေရးထားတယ္။

အိတ္ေလးဆဲြျပီး ရုံးဆင္းလာတဲ့ အေဆာင္မႈးက ေက်ာင္းသားေတြ စုရုံးစုရုံးနဲ႔ ႏုိ႔တစ္ဘုတ္ေရွ႔ မွာ ရပ္ေနတာေတြ႔ေတာ့ သူလဲ ၀င္ဖတ္တယ္..။ ေရးထားတဲ့ စာဖတ္ျပီး အခုလုိ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္..။

"ေရးတဲ့ေကာင္ ႏွမ ဖာခံျပီး ေပးခ်င္ေပးမွပဲ.. " တဲ့ဗ်ား။

Tuesday, May 13, 2008

9.3 အေဆာင္ေရွ႕မွာသီခ်င္းဆိုမယ္

မိန္းကေလးေဆာင္ေရွ႔ ညည သီခ်င္းသြားဆုိတဲ့ မေမ့ႏုိင္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံတစ္ခု မွ်ေ၀ရဦးမယ္..။

ရန္ကင္းေတာင္အေရွ႔ဖက္.. ေက်ာင္းကေန.. စေန တနဂၤေႏြဆုိ မႏၱေလးမိန္းထဲ သြားလည္ေလ့ရွိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတယ္..။ တစ္ခါတစ္ေလ.. သူ႔ဆီမွာ ည ၀င္အိပ္တယ္။

အဲဒီငနဲက ဂစ္တာတီးသိပ္ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေဗာ္ကယ္မုိက္တယ္။ သိပ္အတဲြညီတယ္။ မႏၱေလးမိန္း ပတ္၀န္းက်င္က အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ေတြဆီ ဂစ္တာကုိင္ျပီး ညရွစ္နာရီခဲြေလာက္ ခ်ီတက္ၾကတယ္။ တျခားသူငယ္ခ်င္း သုံးေလးေယာက္လဲ ပါတယ္။

အဲဒီေန႔ညက မီးပ်က္ေနတယ္။ ကိစၥမရွိ..။ ထုိင္လုိ႔ေကာင္းမယ့္ေနရာေရြးျပီး ဂစ္တာသံနဲ႔ ေတးက်ဳတယ္..။

"အိမ္နေဘးက သစ္ပင္မွာ ငွက္ဆုိးထုိးသံေတြ.. ၾကားရတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ.. " ဆုိတဲ့ ထီးဆုိင္သီခ်င္းနဲ႔ စဖြင့္တယ္..။ ဆက္တုိက္ ဆုိတယ္..။ တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္ သုံးပုဒ္.. ျပီးသာသြားတယ္.. အေဆာင္ထဲက တုန္႔ျပန္မႈ မေတြ႔ရဘူး..။ ၾကည္႔ရတာ.. အေဆာင္ထဲက မိန္းမေတြ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဂီတေရယာဥ္ေၾကာမွာ ေမ်ာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီနဲ႔ တူတယ္လုိ႔ေတာင္ေတြးမိတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ခင္ေမာင္တုိး သီခ်င္းေျပာင္းဆုိတယ္...။

" ဒီတစ္ညေတာ့ .. .. မင္းရင္ခြင္မွာ.. အိပ္ဖုိ႔ေရာက္လာျပီ.. အခ်စ္ကေလးရယ္.. တံခါးဖြင့္ေတာ့ေလ... "

ေအးေအးေလးနဲ႔ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ဆုိေနတုံး.. အေဆာင္တံခါး တစ္ခ်ပ္ ပြင့္လာတယ္..။ လူရိပ္တစ္ခု ျမင္လုိက္ရတယ္။ ဓါတ္မီးေရာင္ ၀င္းကနဲ လက္သြားတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံး .. ဟာ.. ကနဲ ျဖစ္သြား ခဲ့ၾကတယ္။

ျပတင္းေပါက္မွာ ငနဲတစ္ေကာင္က ပုဆုိးလွန္ျပီး သူ႔ပစၥည္းၾကီးကုိ ဓါတ္မီးနဲ႔ ထုိးျပေနတာကုိး...။

မိန္းကေလးေဆာင္အထင္နဲ႔.. အပီေၾကြေနၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တေတြ ေမာင္မင္းၾကီးသား ဓါတ္မီးနဲ႔ထုိးျပမွပဲ ေယာက်္ားေလးေဆာင္မွန္းသိေတာ့တယ္။

Monday, May 12, 2008

9.4 ငလံုးရဲ႕အေဖ

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ထဲမွာ ေအာင္ႏုိင္ထြန္းဆုိတဲ့ ငနဲတစ္ေယာက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္က သိပ္ေနာက္တယ္။ အေျခာက္ဆရာနဲ႔ စားပဲြတင္တင္းနစ္ရုိက္တယ္။ ဘက္တန္ကုိ ကႏြ႔ဲကယ် နဲ႔ကုိင္ျပီး ပင္ေပါင္ေဘာလုံးကုိ မထိတထိနဲ႔ ဟန္လုပ္ရုိက္တယ္။

သူ႔ပုံကေတာင္ ပုိႏဲြ႔ေနေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ ဆရာနဲ႔သူနဲ႔ အျပန္အလွန္ကစားေနတာၾကည္႔ျပီး မထိန္းႏုိင္ၾကဘူး။ ခြက္ထုိးခြက္လွန္ ရယ္ၾကတယ္။

တစ္ညေန ေအာင္ႏုိင္ထြန္း ေက်ာင္းကေမာၾကီးပမ္းၾကီး ျပန္လာတယ္။ သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ငလုံး လုိ႔ေခၚတယ္။

"ငလုံး မင္းအေဖေရာက္ေနတယ္.. " လုိ႔ကြ်န္ေတာ္က ဆီးေျပာတယ္။

" ဘယ္မွာလဲ.. " လုိ႔ သူကျပန္ေမးတယ္..။

"အိပ္ေနတယ္ မင္း ကုတင္ေပၚမွာ " ဆုိေတာ့.. ငလုံး ျပာယိျပာယာနဲ႔ အခန္းထဲ၀င္ သြားတယ္..။ ကုတင္ေပၚမွာ ျခင္ေထာင္ခ်ထားတယ္။

၀မ္းသာအားရနဲ႔ ျခင္ေထာင္ဖြင့္ၾကည္႔တယ္..။ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဖမ္းထည္႔ထားတဲ့ ေခြးကေလးက တအီအီနဲ႔ အျမီးႏွံ႔ျပတယ္။ ငလုံးေခါင္းအုံးေပၚ ေခြးကေသးေပါက္ထားေသးတယ္။

Sunday, May 11, 2008

9.5 အခ်စ္…ၾကားလား.. အာဗြား

ေက်ာင္းမွာ အခ်စ္ၾကီးခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူစုံတြဲတစ္တဲြရွိတယ္။ သူတုိ႔ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ သိပ္ အျဖစ္သည္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ သမီးရည္းစား ျဖစ္သြားခဲ့ပုံကေတာ့ သင္းတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။

ေကာင္မေလးကုိ.. ေကာင္ေလးက စာေပးခုိင္းလုိက္လုိ႔ဆုိျပီး ၾကားထဲက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စာတစ္ေစာင္ လုပ္ၾကံေရးျပီး သြားေပးလုိက္တယ္။ ေကာင္မေလးကုိ စာေပးျပီးမွ ေကာင္ေလးကုိ ေျပာျပလုိက္တယ္။

" ေအး .. အဲဒီေကာင္မလဲ မဆုိးပါဘူး.. ၾကိဳက္ေပ်ာ္တယ္ " .. လုိ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ဆုိတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး.. သူတုိ႔ၾကိဳက္သြားၾကတယ္။ အတူသြား အတူလာ အတူစားေပါ့။

အမ်ိဳးသမီးအေဆာင္ပိတ္မွ.. သေကာင့္သား ျပန္တယ္။ ေႏွးတုံ႔ေလးကန္ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ တရုတ္ကလာတဲ့ ေ၀ၚကီေတာ္ကီ ႏွစ္လုံး၀ယ္လုိက္ၾကတယ္။

အေဆာင္ပိတ္သြားသည္႔တုိင္.. "အခ်စ္.. ၾကားလား.. ေမာင္ပါ.. ၾကားရင္ အေၾကာင္းျပန္.. အာ.. ဗြား.." လုပ္ေနၾကတယ္။

ေမာင္မင္းၾကီးသား အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ တစ္ရက္.. သူ႔ေ၀ၚကီေတာ္ကီ ခုိးျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတေတြ အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ကုိ ခ်ီတက္ၾကတယ္..။

"အခ်စ္.. ေမာင္ပါ.. အာ.. ဗြား.. " တစ္ေယာက္တစ္လွည္႔ မယ္မင္းၾကီးမကုိ ရည္းစားစကားေျပာၾကတယ္။ ေ၀ၚကီေတာ္ကီအသံကလဲ..ခပ္ညံ့ညံ့ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေနာက္ဆက္ေနမွန္း မသိဘူး..။

"အခ်စ္ေရ.. မနက္ဖန္မနက္.. ေလးနာရီေလာက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ပေစ.. ဘုရားၾကီး မ်က္ႏွာေတာ္သစ္အမီ သြားၾကမယ္.. ဆက္ဆက္ေစာင့္ေန ေမာင္လာေခၚမယ္.." လုိ႔ ေျပာျပီး ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဘုရားၾကီးဆုိတာ.. မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားကုိ ေျပာတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းကေန အေစာၾကီးသြားမွ မ်က္ႏွာေတာ္သစ္မီတယ္။

ေမာင္မင္းၾကီးသားကေတာ့ ဘယ္သိမလဲ..။ ကုိးနာရီေလာက္ ေနဖင္ထုိးမွ အိပ္ရာထတယ္။ အေစာၾကီးထ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ျပီး ေမာင္ေတာ္ လာအေခၚကုိ ေမွ်ာ္ေနတဲ့.. မယ္မင္းၾကီးမကေတာ့ ေဒါသအလိပ္လိပ္နဲ႔ေပါ့..။ သူ႔ရည္းစားကုိ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔န႔ဲ ေပါင္းရင္.. အျပတ္ပဲ .. လုိ႔ၾကိမ္းေၾကာင္း ေနာက္မွ ျပန္ၾကားရတယ္။

ေက်ာင္းျပီးေတာ့ သူတုိ႔ ညားသြားတယ္။ အခုေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါျပီ..။ အစုိးရ အရာရွိေတြေပါ့.။

ေမာင္မင္းၾကီးသားက မၾကာခန ရန္ကုန္လာေလ့ရွိတယ္..။ သူငယ္ခ်င္းေတြ.. ေတြ႔ၾက ဆုံၾက.. ေသာက္ၾက မ်ိဳၾက.. ေအာ္ၾကဟစ္ၾက ေပါ့..။ သူလာရင္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ဖုံးဆက္ေခၚေလ့ရွိတယ္။

ဘီယာဆုိင္ တဆုိင္ဆုိင္မွာ အရင္စားေသာက္ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကာရာအုိေကေပါ့..။ ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့.. ထုိေနာက္ ထုိေနာက္မွာေပါ့ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ။

ဒါေပမယ့္ သူ႔မိန္းမက တစ္နာရီတစ္ၾကိမ္ေလာက္ သူ႔ေယာက်္ားဆီ ဖုန္းဆက္ေနေတာ့တာပဲ။ အခုဘယ္ေရာက္ေနျပီ.. ဘယ္သူေတြနဲ႔.. ဘာလုပ္ေနတယ္.. သတင္းပုိ႔ေနရတယ္။

ကာရာအုိေက ေအာ္ေကာင္းေနတုံး သူ႔မိန္းမဆီက ဖုံးလာတယ္။

" ရွင္.. ဘာလုပ္ေနလဲ.. "

" တီဗြီ ၾကည္႔ေနတယ္.. "

" အဲဒါဆုိ တယ္လီဖုံးကုိ တီဗီြနား ကပ္ျပ.. "

" ေအး.. ဟာ.. မီးပ်က္သြားျပီ.. "

" ရွင္သက္သက္ လိမ္တာပဲ.. က်မသိတယ္.. မဟုတ္တဲ့ တေနရာရာ ေရာက္ေနျပီမဟုတ္လား.. "

" မင္း ထင္ခ်င္သလုိ ထင္ကြာ.. ဒါဘဲ.. "

ဆုိျပီး ေမာင္မင္းၾကီးသား ဖုံးခ်ပစ္လုိက္တယ္။ ပါ၀ါ ပါ ပိတ္ပစ္လုိက္တယ္။

တခ်ိန္တုံးကေတာ့.. အေဆာင္ပိတ္သြားတာေတာင္ ေ၀ၚကီေတာ္ကီ နဲ႔ အာ ဗြား လုပ္ေနခဲ့သူေတြ.. အခုေတာ့..

အခ်စ္ဆုိတာ.. အဲဒါမ်ိဳးလားေတာ့ မသိဘူး။

Saturday, May 10, 2008

9.6 ညီေလး..ေခါင္းနည္းနည္းေလွ်ာ္မယ္

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္ရဲ႔ ပထမအသုတ္ေက်ာင္းသားေတြဆုိေတာ့ နည္းနည္း ဗိုလ္က် ခ်င္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းမွာ စီနီယာ ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ား စတုိင္နဲ႔ေပါ့..။

တတိယႏွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့.. ေက်ာင္းသားဦးေရကလဲ နည္းနည္းမ်ားလာခဲ့ျပီ..။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအလြန္နည္းတဲ့ေက်ာင္းဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြပဲ မ်ားလာတာပါ..။ ရွိသမွ် ေက်ာင္းသူေတြကုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေသခ်ာသိတယ္..။ ဒီ မဒီကေလးက.. ဖရွက္ရွာကေလး.. ဒီ၀တုတ္ၾကီးက ဒုတိယႏွစ္က နဲ႔ .. ျမင္တာနဲ႔ သိတယ္..။

ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကုိေတာ့ ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူး..။ ကုိယ့္အတန္းတူ မဟုတ္ရင္ ေက်ာင္းသားသစ္ပဲ လုိ႔ အလြယ္မွတ္လုိက္ၾကတယ္။ တစ္ရက္ အေဆာင္ေရကန္မွာ ငနဲတစ္ေပြ ေရခ်ိဳးေနတယ္..။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူး.. မ်က္ႏွာသစ္ ခရင္မ္.. စတဲ့ ပစၥည္းအျပည္႔အစုံနဲ႔ေပါ့..။

အေဆာင္ေရကန္ကုိ.. ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူး ယူမလာရဲဘူး..။ အားလုံးက.. ၀ုိင္းသမလိုက္ရင္.. ဗူးအခြန္ယူျပီး ျပန္သြားၾကရတာခ်ည္းပဲ..။ အခုလဲ.. ဘဲတစ္ေပြ.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူးနဲ႔.. ေရခ်ိဳးေနတာကုိ ျမင္တဲ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔.. ေရခ်ိဳးဖုိ႔ ကေမ်ာေသာပါး ဆင္းလာၾကတယ္..။

ေရကန္နားေရာက္ေတာ့.. ထုိပုဂၢဳိလ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မသိ..။ ကိစၥမရွိ..။ ဂ်ဳနီယာေလးေနမွာပဲ လုိ႔ အားလုံးက ေတြးလုိက္ၾကတယ္..။ ျပီးေရစခ်ိဳးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ထဲက စုိးထြန္းက စျပီး.. "ညီေလး.. ေခါင္းနည္းနည္းေလွ်ာ္မယ္ " ဆုိျပီး.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူးကုိ ယူလုိက္တယ္..။

ငနဲက မ်က္လုံး လွန္ၾကည္႔ျပီး.. "ေလွ်ာ္" လုိ႔.. ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာတယ္..။

ျပီးတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေခါင္းေလွ်ာ္ၾကတယ္...။ ငနဲကေတာ့.. ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေရဆက္ခ်ိဳးေနတယ္..။

ကြ်န္ေတာ့္အလွည္႔ေရာက္ေတာ့.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဗူးကုိ.. လက္လွမ္းရင္း .. "မင္းက ဘယ္ကလဲ ကြ.. " လုိ႔ ေမးလုိက္တယ္..။ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းၾကီးနဲ႔ "ငါ.. ရန္ကုန္က " လုိ႔ သူက ျပန္ေျဖတယ္..။

အဲဒီမွာ.. ျပႆနာေပၚေတာ့တာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက.. မႏၱေလးေတာၾကိဳ ေတာင္ၾကားက..ေက်ာင္းမွာ တက္ေနရလုိ႔.. အားလုံးက.. စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ ေနၾကတယ္..။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းကုိ.. ေျပာင္းခ်င္ေနၾကတယ္..။ အခုလုိ.. ရန္ကုန္ေက်ာင္းကေန.. မႏၱေလးကုိ.. ေျပာင္းလာတဲ့ ငနဲကုိ.. အထူးအဆန္း သတၱ၀ါ တစ္ေကာင္လုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔က သေဘာထားတယ္..။

"ဟာ... မင္းေလာက္မုိက္တဲ့ေကာင္.. မရွိဘူူး... ဒီလုိ ေတာၾကိဳအုံၾကား ေက်ာင္းကုိ .. မင္းမုိ႔ ရန္ကုန္ကေန ေျပာင္းလာတယ္.. မုိက္လုိက္တဲ့ ေကာင္.. "

လုိ႔.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔က..ပါးစပ္ၾကီးအျပည္႔နဲ႔ ၀ုိင္းသမေတာ့တာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. အဲဒီငနဲရဲ႔.. တုန္႔ျပန္တဲ့ .. စကားတစ္ခြန္းက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံးကုိ.. ၾကက္ေသေသသြားေစခဲ့တယ္..။

"ေဟ့ေကာင္ ေတြ.. ငါက ဆရာကြ.." တဲ့..။

( လက္စသတ္ေတာ့.. ရန္ကုန္က ေရာက္လာတဲ့ ဆရာအသစ္ကေလးကုိး.. )

အဲဒီလုိမ်ိဳး ဆရာကုိ ေက်ာင္းသားထင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြက.. အလြန္ေပါတယ္..။ အထူးသျဖင့္.. ေက်ာင္း ျပန္ဖြင့္စအခ်ိန္ေတြ အဆုိးဆုံးပဲ..။

ရန္ကုန္ကေျပာင္းလာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေပါက္စေလးေတြကလဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အသက္အရြယ္က သိပ္မကြာဘူး..။ ေနာက္ျပီး ဖရက္ရွာေက်ာင္းသားေလးေတြကုိလဲ.. ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က မ်က္မွန္းမတန္းမိေသးဘူး..။

သန္းေငြဆုိတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရွိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတန္း အတူတူေက်ာင္းသားပဲ..။ ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ.. ေသတၱာၾကီးတစ္လုံးနဲ႔ အေဆာင္၀င္တယ္...။ ငွားလာတဲ့ကားကုိ ျပန္လႊတ္လုိက္ျပီး အေဆာင္ဆင္၀င္ေအာက္မွာ.. ေသတၱာၾကီးနဲ႔.. ဒုကၡေရာက္ေနတယ္..။ သူ႔အခန္းက အေပၚထပ္မွာ..။ ေသတၱာၾကီးကလဲ တစ္ေယာက္တည္း မႏုိင္ .. ျဖစ္ေနေတာ့.. ကူ မ ခုိင္းဖုိ႔.. ဟုိၾကည္႔ဒီၾကည္႔ လုပ္ေနတုံး.. ငနဲ တစ္ေကာင္ စုိက္တုိက္စုိက္တုိက္နဲ႔ ေရာက္လာတယ္..။

ၾကည္႔လုိက္ေတာ့.. အဲဒီငနဲကုိ သန္းေငြ မျမင္ဖူးဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ထုံးစံအတုိင္း.. မျမင္ဖူး .. ဖရက္ရွာပဲ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔.. "ေဟ့ ညီေလး.. တစ္ဖက္ေလာက္ ကူညီကြာ.. ဒီေသတၱာ အေဆာင္ေပၚ တင္ခ်င္လုိ႔.. " ဆုိျပီး .. ႏွစ္ေယာက္သား ေသတၱာၾကီး အတူမျပီး အေဆာင္ေပၚ တင္ၾကတယ္..။

အဲဒီညေနမွာပဲ.. ဆရာတစ္ေယာက္ သန္းေငြ တံခါးလာေခါက္ျပီး အေဆာင္သာယာေၾကး လာေကာက္ေတာ့မွ.. မနက္က ေသတၱာကူမခုိင္းလုိက္တဲ့ ငနဲ ျဖစ္ေနတယ္..။

Friday, May 9, 2008

9.6 ေသာက္ဦးဟဲ့ ကြ်ဲရိုင္း

ေက်ာင္းမွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အုပ္စုက စုစုေပါင္း ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္..။ အတူသြားအတူလာ အတူကဲတဲ့ အုပ္စုေပါ့..။ အေဆာင္မွာ တစ္ခန္းကုိ ႏွစ္ေယာက္ေနရတာဆုိေတာ့.. အခန္းမတူၾကဘူး..။ တခ်ိဳ႔ဆုိ.. အေဆာင္ေတာင္ မတူဘူး..။ သူ႔အခန္းကုိယ္ကူး.. ကုိယ့္အခန္းသူတုိ႔လာလည္ေပါ့..။

လာလည္တဲ့သူက.. အခန္းထဲ ရွိရွိသမွ် စားစရာ.. ေသာက္စရာ.. ေတြ႔သမွ်.. အကုန္ကစ္တာပဲ..။ ဘာမွ မခံႏုိင္ဘူး..။ သူတုိ႔မေကြ်းခ်င္.. အခန္းရွင္က.. လုံေအာင္သာ၀ွက္ထားေပေတာ့..။ ကုိယ့္အခန္းထဲ သူတုိ႔လာလည္လဲ အဲဒီအတုိင္းပဲ..။ ကုိယ္ သူတုိ႔အခန္း သြားလည္လဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ သာတယ္နာတယ္ မရွိပါဘူး..။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ငလုံး နဲ႔က အေဆာင္မတူဘူး..။ ဒါေပမယ့္.. ႏွစ္ေဆာင္တစ္ေဆာင္ ေနၾကတာပဲ..။ တစ္ရက္ ငလုံး သူ႔အေဆာင္ကေန.. ကြ်န္ေတာ့္အေဆာင္လာေနတာ.. အေဆာင္ေပၚက ကြ်န္ေတာ္က ျမင္ေနရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းကုိ.. သူလာေနတာပဲ..။

ကြ်န္ေတာ္လဲ.. ၀ယ္ထားတဲ့.. ကြ်ဲရုိင္းလစ္ပုိ ဗူးကုိ ကပ်ာကယာ ေဖာက္ေသာက္လုိက္တယ္..။ ျပီးမွ.. ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္ တစ္လုံးထဲ.. ရူးရူးေပါက္ထည္႔လုိက္တယ္..။ လစ္ပုိဗူးခြံကုိ.. တံခါးေဘာင္ေပၚတင္ထားျပီး ရူးရူးေတြနဲ႔ ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္ကုိ.. ပလပ္စတစ္ ပုိက္ကေလး တပ္ျပီး .. လစ္ပုိဗူးခြံေဘးနားက.. တံခါးခ်ိတ္မွာ.. တဲြေလာင္းေလး ခ်ိတ္ထားလုိက္တယ္..။ ေရေသာက္နည္းလုိ႔လားေတာ့မသိဘူး.. ကြ်န္ေတာ့္ဆီးက ၀ါက်င့္က်င့္ ေလး ျဖစ္ေနတယ္..။

"ငလုံး လာရင္ေျပာလုိက္.. ငါ.. ကန္တင္းခနသြားတယ္.. " လုိ႔ အခန္းေဖာ္ကုိ မွာျပီး အသာေလး လစ္ထြက္လာခဲ့တယ္..။


တံခါးေဘာင္ေပၚမွာ ကြ်ဲရုိင္းဗူးခြံေတြ႔တယ္.. ။ တံခါးခ်ိတ္မွာ.. ၀ါက်င့္က်င့္ အေရာင္ရွိတဲ့.. အရည္ေတြထည္႔ထားျပီး..ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္ကေလးက.. ပုိက္ကေလးတပ္လ်က္.. ေတြ႔တဲ့.. ေမာင္ငလုံး တစ္ေယာက္.. ဘာေျပာေကာင္းမလဲ.. ပြျပီဆုိျပီး အပီတြယ္ထည္႔လုိက္တာ..

Thursday, May 8, 2008

9.7 အလြမ္းမမ...ပန္းမမ

ရန္ကင္းေတာင္ေျခမွာ.. ဇာတ္ရုံတစ္ရုံရွိတယ္..။ စားေသာက္ဆုိင္ေတြလဲ ေပါတယ္..။ တစ္လ ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ့.. ရန္ကင္းေတာင္ေျခဖက္ ေျခဆန္႔ျပီး အမူးေသာက္ၾကတယ္..။

မူူးလာရင္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ေပါက္ကရလုပ္ေလ့ရွိတယ္..။ ရန္ေတာ့မျဖစ္ပါဘူး..။ ဇာတ္ရုံထဲမွာ.. တစ္ခါတစ္ရံ.. ဇာတ္တုိက္ေနတဲ့.. ဇာတ္အဖဲြ႔ေတြရွိတယ္..။ ရြာသားေတြကလဲ.. ၀ုိင္းၾကည္႔ေနၾကတာေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က.. မူးျပီးရင္.. ဇာတ္တုိက္တဲ့ တီးလုံးနဲ႔ ေကြးေနေအာင္ ၀င္ကၾကတယ္..။ ဆုိင္းဆရာက ရပ္လုိက္ရင္.. မရဘူး.. ျပန္တီးေပးဆုိျပီး .. အတင္းကတာပဲ..။

မွတ္မွတ္ရရအရွိဆုံးကေတာ့... ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔..မူးမူးနဲ႔.. ၀ါးဆစ္ဗုံတီးျပီး ရြာထဲ လုိက္ေတာင္းၾကတာပဲ..။

၀ါးဆစ္ဗုံတီးျပီးလုိက္ေတာင္းတဲ့.. လူေတြရွိတယ္..။ သူတုိ႔ဆီကေန.. ေက်ာင္းသားေတြပါ.. ခနငွားပါ..ေတာင္းရသမွ်.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေပးမယ္.. ခင္ဗ်ားတုိ႔..ေအးေအးေဆးေဆးေနခဲ့ၾကပါ .. လုိ႔ ေျပာျပီး.. ရြာထဲ ခ်ီတက္ၾကတာပဲ..။

"အလြမ္းမမ ပန္းမမရယ္.. မမ ပန္းမၾကိဳက္မွန္းသိတဲ့.. ေကာင္ေလး ... .. ေၾကကဲြ ေနျမဲ မ်က္ရည္၀ဲလည္လည္.." ဆုိတဲ့သီခ်င္းနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္က.. ကတယ္..။ ငလုံးက.. ၀ါးဆစ္ဗုံတီးတယ္..။ ထြန္းလင္းဆုိတဲ့.. သဲေတာ၀မ္းတြင္းက.. သူေဌးသားက.. သီခ်င္းဆုိတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္မွာက.. ႏွစ္က်ပ္သားေလာက္ရွိတဲ့.. ဟမ္းခ်ိန္းၾကီးက ျပဴးလုိ႔..။

တစ္ရြာလုံးကလဲ..အထူးအဆန္းကုိျဖစ္လုိ႔ေပါ့..။ လာၾကည္႔ၾကတာ.. ေမ်ာက္၀ုိင္းလားေအာက္ေမ့ရတယ္..။ ရုပ္ကေလးေတြက သနားကမား.. တခ်ိဳ႔ေကာင္ေတြကလဲ.. လက္၀တ္လက္စားေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔.. ဆုိေတာ့.. ဘာေတြလဲဆုိတဲ့.. စိတ္နဲ႔ေပါ့..။ လူအုပ္ထဲကုိ.. ဖုိးေမာင္က.. ဦးထုပ္ခြ်တ္ျပီး ပုိက္ဆံ လုိက္ေတာင္းတယ္..။

ေနာက္ေတာ့.. ရပ္မိရပ္ဖေတြက.. လာေရာက္ေမးျမန္းျပီး.. ေက်ာင္းသားေတြမွန္းသိေတာ့.. ေတာ္ၾက ပါေတာ့ကြယ္..ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆုိျပီး.. ေဖ်ာင္းဖ်တာနဲ႔.. ျပန္ခဲ့ၾကတယ္..။

ရတဲ့ ပိုက္ဆံ ေလးဆယ့္ေျခာက္က်ပ္ကုိ.. ၀ါးဆစ္ဗုံသမားေတြကုိ.. ေပးခဲ့ၾကတယ္..။

အခုေတာ့.. ဖုိးေမာင္.. ေသသြားတာေတာင္.. တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားခဲ့ျပီေပါ့..။